مقایسه تأثیر ماکسیباسشن و طب فشاری در نقطه SP6 بر شدت علائم سیستمیک همراه با دیسمنوره

مقدمه: با توجه به اینکه دیسمنوره اولیه یکی از اختلالات ژنیکولوژیک شایع در سنین باروری زنان می­باشد که گاهی با یک یا چند علائم سیستمیک همراه می باشد، مطالعه حاضر با هدف مقایسه تأثیر ماکسیباسشن و طب فشاری در نقطه SP6 بر شدت علائم سیستمیک همراه دیسمنوره انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال 1394 بر روی 100 نفر از دانشجویان ساکن خوابگاه­های دانشگاه آزاد اسلامی سبزوار انجام شد. افراد در دو گروه 50 نفری ماکسیباسشن و طب فشاری قرار گرفتند. در گروه ماکسیباسشن چوب موکسای استیک به مدت 10 دقیقه به نقطه SP6 چسبانده می‌شد و در گروه طب فشاری با انگشت شست و به‌طور عمود فشار بر نقطه SP6 فشار وارد می‌شد (10 دقیقه برای هر پا). این مداخلات 2 بار در طی هفته آخر سیکل و روز اول و دوم خونریزی قاعدگی صورت می­گرفت. شدت علائم سیستمیک با استفاده از سیستم معیار چند بُعدی کلامی، قبل از مداخله و در طی دو سیکل مداخله پیگیری و مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS‌ (نسخه 16) و آزمون­های من ویتنی و فریدمن انجام شد. میزان p‌ کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: در هر دو گروه تمام علائم نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی‌داری داشت (05/0˂p)، ولی در مقایسه علائم سیستمیک بین دو گروه، تمامی علائم به‌جز تهوع، استفراغ و غش در گروه ماکسیباسشن نسبت به گروه طب فشاری بعد از مداخله کاهش معناداری داشت (05/0˂p). نتیجه‌گیری: هر دو روش ماکسیباسشن و طب فشاری منجر به کاهش علائم سیستمیک می­شوند، ولی تکنیک ماکسیباسشن نسبت به طب فشاری مؤثرتر است.